เช้าวันปฐมนิเทศน์ ผมหอบสังขาร พยุงร่างและนำเอาวิญญาณที่เหนื่อยอ่อนจากการปาร์ตี้อย่างหนักหน่วงให้ลุกไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้าร่วมพิธีที่จะเป็นจุดเปลี่ยนผ่านและด่านสุดท้ายในชีวิตอีกสามเดือนที่เหลือในการเรียนแพทย์ของผม
"ปวดหัวโว้ย"
ผมนั่งตัวเซโงนเงนอยู่บนเตียง สภาพดูไม่ต่างกับไอ้ขี้เมาที่ยังไม่สร้างฤทธิ์แอลกอฮอล์
"แหงล่ะ ก็เมื่อคืนดันพิเรณทร์กินจนภาพดับ รู้ตัวอีกทีก็ตื่นมาในห้อง
. . . ของ
. . . ตัวเอง
. . . แล้ว?"
หลังจากที่กวาดสายตาไปรอบด้าน ความรู้สึกเย็บวาบก็แล่นปรี่ผ่านผิวหนังด้านหลัง
ภาพตรงหน้าทำให้ผมขนลุกชูชันราวกับมีคนเอาน้ำแข็งมาลูบไล้ชอนไชผ่านต้นคอจนสะดุ้งโหยง
"เฮ้ย! ทำไมเราไม่ได้ใส่เสื้อผ้า"
ผมเปิดผ้าห่มออก และเช็คดูว่าผมล่อนจ้อนตัวเปล่าโล่งทุกสัดส่วนอย่างที่รู้สึกหรือเปล่า
"เฮ้ย!!"
'ไอ้หนวดนี่ใครวะ!!!'
ผมนั่งนิ่งไม่ไหวติงและค่อยๆเลื่อนมือดึงผ้าห่มขึ้นมาโอบคลุมปกป้องแก่นกายที่กำลังชูชันเป็นกิจวัตรในตอนเช้าไม่ให้ผงาดชี้หน้าไอ้หน้าหนวดที่นอนสลบเหมือดไม่รู้เรื่องข้างๆผมอย่างเงียบๆ
"ฮือออออ"
ผมร้องเสียงหลงปนโหยหวนในลำคอเบาๆ
ติดตามตอนต่อไป …
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น